درمان‌های غیردارویی برای کنترل بیماری آلزایمر

درمان‌های غیر دارویی برای آلزایمر

1. درمان‌های غیر دارویی درمان‌هایی هستند که شامل دارو نمی‌شوند. این درمان‌ها اغلب برای افراد مبتلا به آلزایمر با هدف حفظ یا بهبود عملکرد شناختی، کیفیت کلی زندگی و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره زندگی مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین ممکن است با هدف کاهش علائم رفتاری مانند افسردگی، بی‌تفاوتی، سرگردانی، اختلالات خواب، بی‌قراری و پرخاشگری مورد استفاده قرار گیرند. تحقیقات اخیر بر درمان‌های غیر دارویی برای بی‌قراری و پرخاشگری در افراد مبتلا به زوال عقل به این نتیجه رسید که مداخلات غیر دارویی به نظر می‌رسد موثرتر از مداخلات دارویی برای کاهش پرخاشگری و بی‌قراری باشد. آموزش پرستاری برای اعضای خانواده نیز ارائه می شود. در ادامه مثال‌هایی از درمان‌های غیر دارویی آمده است:
2. تمرینات حافظه
3. تمرینات جهت یابی
4. هنر درمانی
5. تماس با حیوانات
6. گوش دادن به موسیقی مورد علاقه به عنوان راهی برای تحریک یادآوری
7. استفاده از نورپردازی ویژه برای کاهش اختلالات خواب

همانند درمان‌های دارویی رایج، درمان‌های غیر دارویی، آسیب و تخریب نورون‌هایی که باعث علائم آلزایمر می‌شوند را کند یا متوقف نمی‌کنند. نکته مهم در درمان‌های غیردارویی این است که این تمرینات نباید برای فرد بیمار استرس زا باشد و او را تحت فشار بگذارد؛ این درمان‌ها باید حس موفقیت را به منظور بهبود کیفیت زندگی در بیمار ایجاد کنند. تعیین اثربخشی درمان‌های غیر دارویی به دلیل تعداد زیاد درمان‌های منحصر به فرد تست شده دشوار است. از جمله سایر موانع برای تعیین اثربخشی این درمان‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

1. اهداف درمانی متنوع (از بهبود کلی کیفیت زندگی تا بهبود علائم خاص)
2. وجود طیف وسیعی از مراحل زوال عقل (از خفیف تا متوسط ​​تا شدید)
3. انواع چندگانه دمانس
4. فراگیر بودن دمانس مختلط
5. عدم وجود یک روش استاندارد برای انجام هر گونه درمان فردی

با در نظر گرفتن این عوامل متعدد، گروه‌بندی و مقایسه درمان‌های غیر دارویی چالش برانگیز است. با این وجود، محققان داده‌های حاصل از مطالعات متعدد درمان‌های غیر دارویی را برای ارائه بینش در مورد اثربخشی بالقوه آن‌ها ترکیب کرده‌اند. در یکی از تحقیقات اخیر نشان داده شد که ورزش‌های هوازی و ترکیبی از ورزش‌های هوازی و غیر هوازی، اثرات مثبتی بر عملکرد شناختی افراد مبتلا به آلزایمر دارند. پژوهش دیگری نشان داد که تحریک شناختی اثرات سودمندی بر عملکرد شناختی و برخی از جنبه‌های بهزیستی در افراد مبتلا به آلزایمر دارد. هم چنین تحریک شناختی، درمان‌های مبتنی بر موسیقی و درمان روانشناختی (برای مثال، درمان شناختی – رفتاری) افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی را در افراد مبتلا به زوال عقل بهبود بخشید. ​